KOLAYDIR YARGILAMAK

İnsanlar sadece yargılar
Yanlız kalmayı tercih edersin;
Yanlızlığını yargılar.
Gülmeyi tercih edersin;
Mutluluğunu yargılar.
Duygularının yokluğunu anlatırsın;
Öyle şey mi olur diye yargılar.
Ne kadar basittir yargılamak
Bilmeden, yaşanmışları yaşamadan,
O yürekte ne derin izler kalmış anlamadan;
Ne kadar kolaydır yargılamak..!

TUĞBA KOBAL

SESSİZLİĞİ DİNLE, SÖYLEYECEK ÇOK ŞEYİ VAR..

Sessizliğim kimseyi yanıltmasın,
Yeri geldiğinde konuşmasınıda bilirim,
Hiç konuşmamacasına derin bir sükunete bürünmesinide..
Ben sevgimi öyle ulu orta beyan etmem millete,
Ben sevgimi sükunetiyle içinde yaşayanlardanım..
Kelimelerle anlatamıyorsam sessizliğimi,
Bilinki gözlerimle ifade ediyorumdur herşeyi...

Tuğba KOBAL

Nasıl anlatsam?

Anlatcak çok şey varken böyle boş kalır satırlar..
Belki de o yüzden böylesine boş kaldı satırlarım ilk defa.
Belki de bu kadar yanlız ve çaresiz kaldı kelimelerim,
Kim bilir belki de bu yüzden dökülemedi dilimden olağanca kelime..

GİTME BE KAPTAN!

Gidiyor,
Uzun bir yola veda ediyorum bu sefer..
Demir attığı denizlerden,
Demirini kaldırarak veda ediyor..
Gidiyor işte,
Bir şey diyemem ki..
Gitme desem gitmeyecek mi sanki?
Yine gidecek; işi o..
Gidiyorum dediğinde bana ; sanki içimden bir şey koptu..
Tutamadım kendimi ağladım..
Durmak bilmeyen gözyaşlarımı tutamadım,
Gitme be kaptan!
Benim gözyaşlarımla oluşturduğum denizde yüzdür gemini..
Gitme o kadar uzaklara..
Ben böyle diyorum da; o bilmiyor ki gözyaşlarımı
Gidiyorum dediğinde, kalbimin sebepsizce sızladığını,
Bilmiyor ki..
Belki de hiç bilmeyecek..
Hoşçakal kaptan.
Ben seni limanda karşılamak üzere; çekiliyorum sessiz adama..
Hoşçakal kaptan,yolun açık olsun..

Tuğba Kobal

;(