Bilmem kaç kilometre uzağında kalıyorsunuz; nefes aldığınız şehrin, yaşadığınız evin..
Yalnızlık tüm gücüyle hissettiriyor benliğini,
Yolculuğunuzda sizin için ayrılmış koltuğunuza oturduğunuzda,
O kadar şeyi geride bırakmışsınızdır ya hani;
Yavaş yavaş kendinizle başbaşa kalmaya başlarsınız
Ve asıl yolculuğunuz o an başlar.
Varış noktasına vardığınızda ise,
Yeni bir başlangıç yaparak koltuğunuzdan kalkar yeniden başlarsınız herşeye..
Ama sadece siz bilirsiniz;
Herşeyin yeni olduğunu,
Çevreniz sizin yolculuğunuzdan habersiz yaşamaya devam eder..
TUĞBA KOBAL
