Hani benim doğam gereği herşeye susuyorum ya, şu an bende konuşman istiyorum. Çünkü sustukça fırsat bilip konuşanlar var. Hani ben çok boğucuyum ya beni silmişsin ama görürsün belki; etrafına bir bak bakalım herşeyden fedakarlık gösteren kaç kişi bulabilirsin? Ya da kaç kişi kaldırabilir senin triplerini haksız yere savurduğun yargılarını? Ya da kaç gerçek kişi bulabilirsin ailen dışında,sevgilin dışında senin yanında dimdik durabilecek...?
Ama birşey dicem.Hani haksız yere savurduğun onca ağır laf varya: ağır diyorum çünkü ben hayatım boyunca benimle tartışmaya giren hiç bir insana demedim ki bu senin içinde geçerli. Hani birincisi bir şekilde sineye çekilir. Sonuçta dostluk kolay kurulan birşey değil, bazen kör, sağır ve dilsiz olmak gerekir hayatta. Herşeyi duyar, herşeyi görür ve hesapsızca konuşursak hayat dahada berbat bir hal alır. Ben yine edebi konuştum ya bunalmışsındır şimdi sen. Bakıyorumda ne dedim de bunca ağır lafları ettin. Kardeşim dediğim insanı merak etmemmi boğuculuğumun sebebi, yoksa ondan 2-3 gündür cevap gelmeyince sevgilisine, ulaşabişeceğim en yakın insana sormamdamıydı boğuculuk.? Peki neresinde gizli bunca lafın sebebi... Ya da madem başkasına kalbin kırık,başkası yüzünden esaretini bize yansıtman ne kadar doğruydu.? Bir mesaj atıp biraz yanlız kalmak istiyorum demek bu kadar mı zordu. Hani eskiden beri süre gelen bir takım söz vardır. Hayatta karşındaki kırılmasın diye milyonlarca parçaya bölünen insanlar vardır.
Siz susarsınız haklı olsanızda, yeterki kırmayayım diye. Ama karşı taraf hep konuşur , yeterki kırılın diye. Düşünmez belki de ben ne yaptım diye. Hayat işte şöyle yada böyle devam etmekte değil mi?
Yine de kötü birşey yazmadım. Bir geçmişimiz var geleceği muallakta. Saygım var yaradılışına. İnsansın sonuçta saygım var. Hee şimdi biryerde görür okursun,sonra yine ağır ağır kurarsın cümlelerini.
Hayat işte kimine iyi kimine kötü..
Tuğba Kobal
Gözyaşım Misali"T.K"
