DELİCESİNE

Kapatsan gözlerini, hissedebilir misin ne hissettiğimi?
Dökülür mü gözlerinden yavaş yavaş süzülen gözyaşları?
Özledin mi dediklerinde,
Aslında deli gibi özlediğin halde
Özlemedim diyebilir misin yokluğa inat.
Herkes sana neden aşık değilsin dediğinde,
Sende susar mısın benim gibi.
Aslında aşıkken, umutsuzca haykıramadığın sebeplerden dolayı?
Gidip bir sahil kenarında izlerken denizi,
Dalarken martılara, yüzen balıklara, gemiye, maviye..
Anlatabilir misin sonsuz sevginin sebeplerini..
Sen bunca çaresizliğin içindeyken,
Onun küçük bir araması dindirirken herşeyi,
Bunca ayrı kalıştan sonra;
Seviyorum özledim diyebilir misin delicesine?

Tuğba KOBAL

BAZEN BİR UMUTTUR İŞTE..

Bazen bir umuttur işte..
Kalbinizi,ruhunuzu ve belki de kendinizi beslediğiniz..
Bir umuttur herşey.
Bir ışıktır mesela;
Karanlıkta yürürken öylece,
Önünüzü aydınlatacak.
Bir yoldur;
Siz yürürken size eşlik edecek.
Bir arkadaştır belki de;
Dimdik yanınızda duracak.
Aslında bir ailedir;
Herşeyiyle yanında duracak,
Arkasını dönüp kaçmayacak.
Annenizdir aslında belki de babanız;
Bir çınar ağacı misali,
Hayat sizden alsa da onları,
Varlıklarını ebediyen sürdüren bir çınar ağacıdır.
Aslında herşeyi siz var edersiniz.
Umutlarınız yok olsaydı eğer:
Bunca kelimeyi bir araya getirebilir miydiniz?

Tuğba KOBAL