Hiç beklemediğim bir anda çıkmıştı karşıma..
Onu ilk beklediğim yere gitmiştim dün
Ayaklarım titredi onu beklerken,
Korktuğumdan değil,
Utandığımdan.
Aşktan değildi utanışım,
Masum bir sevgiydi beni bu denli utandıran..
Beklerdim onu,
Yağmur usul usul yağardı yeryüzüne..
Bir süre sonra seslenmişti bana,
Arkamı dönmüştüm yavaşça, çekingen bakışlarımla ona baktım sadece..
Yağmurdan ıslanmıştı saçları, öylece bana bakıyordu karşımda,
Oturduk, bir yerlerde sıcak bir çay içmiştik.
Oysaki ne kadar güzeldi her şey..
Ne kadar mutluyduk..
Ya da sadece ben öyle zannetmişim.
Dört sene tam dört sene sürdü bu güzel an,
Bazen kırık dökük bir kalple ilerlemeye çalıştık,
Bazense parçaları birleştirerek..
Ve yine ben aynı yerdeyim,
Yine seni beklediğim yerde.
Denizi izliyorum ama bu sefer tek başımayım..
Kimse yok, sen yoksun
Ben yalnız izliyorum sonunu göremediğim denizi,
Burada başlayan bir aşk burada sona erdi..
Benim mutluluğum gözyaşlarıma dönüşerek son buldu.
Senin umursamazlığınla son buldu
" Yinede tanıdı gönlüm yaşadı bir kusursuz aşk büyüttüm sana pişman değilim. "
Biz iki kıtaydık;
Sen Avrupa bense Asya
Hani onlar birbirlerine bir köprü ile bağlıydılar ya..
Biz o köprüyü bile kuramadık...
TUĞBA KOBAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder